Şu sefil kulemde (ha ben başlatmışım
ha onlar, ne fark eder)
söndüremedikten sonra bunca sözle
beslenen ölüm dengi yangını; arkalarından
bakıp bakıp söyledim
herkesin unuttuğu külrengi şarkımı
Hayat hattında acemi tayfalardık.
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,
Devamını Oku
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,




Ah evet! Aşk en sona saklar ve zamanı
bir örümcek sessizliğinde teğelleyerek
böler kendi kınını. Her perdede başka
bir hayat başlar. Her sahnede hayatı
kendi kostümüyle bezeyen aşklar yaşar
Mükemmel bir anlatım. Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta