Son Rahmet.
"Can çıkar, huy çıkmaz..." Yıllardan beri;
Yalanlar içinde yalan dizerler.
Çare mi tükendi biz kaldık geri;
Hayâl diyarlarda umut sezerler.
Pembe tablolarda düş, ekonomi,
Tüsiad, Müsiad gevelemekte.
Tabipler çaresiz, herşey anemi,
Zenginler firari, halk ezilmekte.
Benzin, gaz ve ekmek; pazar yeri zam,
Dolar varsın uçsun, zaten bizde yok
Diyemem; et, saman yine bana gam;
Kiramı sorarsan, çok geliyor çok.
Sürüdüm hayatı çaresiz, mutsuz;
Geçti koca ömür hep beklemekle.
Gördüm ki gelecek daha umutsuz,
Ne umarım güne gün eklemekle?
Çıkardım şapkamı koydum önüme,
Seksen yılı anlat, şapkama anlat.
Bu son serzenişti belki kendime,
Tanrım, son rahmeti kabrime damlat...
Fatih/İST. 31.o7.2018
Enver Özçağlayan
Kayıt Tarihi : 20.11.2021 13:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
Teşekkürler Sayın SUNGUR. Selam ve sağlık duâlarıma... (Aksakal)
TÜM YORUMLAR (2)