Son Pişmanlık Şiiri - Canan Çelebi

O gece tüm sitemiyle ağlamıştı
Haykırarak, içinden geldiği gibi
Tanıyamıyordu kendini...
'Uslanmıyor bu deli yüreğim
Sevemiyor kimseyi' demişti
Geçmişte çok büyük konuşmanın cezasını çekiyordu sanki
Kahrediyordu kendi kendine
'Ben onsuz yapabilirim' demişti
İki yıl geçti aradan
Ne yüzünü, ne sesini duyabilmişti
Nerede olduğunu bilse o an koşarak gidecekti
Sevdiğinin yanına...
Hiç utanmadan, çekinmeden
Söyleyemediklerini, içine attıklarını
Haykıracaktı bütün dünya duysun diye
Seviyorum diyecekti tüm gücüyle
Sarılıp ağlayacaktı omuzunda
Sonra bir daha düşündü
'Benim olsaydı zaten geri gelmez miydi'
Yine ağladı, ağladı...ağladı...
Göz pınarları kuruyuncaya kadar
Ne geçmişi geri getirme imkanı vardı
Nede zorla kendini sevdirebilmek
Sevmiyordu işte kimseyi!
Unutamadı sevdiğini
Ona inat neleryapmadı ki
Aslında hep kendine yaptı
Kendineydi acısı, sancısı
Ve geçte olsa anladı
Neler kaybettiğini...!

(30.06.2003 13:12)