Son Papatya Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Sessizce,
Sesim içime kaçmışçasına gidiyorum.
Usul adımlar atıyorum.
Kimse duymadan,
Kimse uyanmadan gidiyorum.

Bir papatya tarlasına uzanıp,
Başımı gökyüzüne çevirip,
Bütün gün doğayı dinleyeceğim.
O dilekten o dileğe
Bir çok dilek tutacağım.
Hani bir tanesi tutar zannımca...
Hiç biri olmayacak değil ya,
O kadar dilekten bir tanesi tutar bence.
Papatya iyi yürekli bir çiçektir sonuçta
Değil mi?
Papatyalara güveniyorum.

Gülme kıs kıs,
İşin papatya falına kaldıysa dediğini
duyuyorum sanki.
Seni men ediyorum papatyalara kötü
bir şey söylemekten,
Hem sever beni papatyalar.
Öyle böyle değil işte başka sever,
Torpillisiyim anlayacağın.

Papatyalar açtıracağım
Yeniden yüreğime,
O papatyalardan
Taç yapacağım saçıma.
Ah tepe tepe dolaşacağım,
Eylül'e inat,
geliyorum diye kapıyı çalan güze inat
ben papatya arayacağım.
Sararan yapraklar,
Yağan yağmurların altında kalan
Son papatyayı bulacağım.

Mine Yılmaz Sevinç
14.Eylül.2022
08:38