Son Nüsha Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

SON NÜSHA
Bir hasır, kınalı avuçlarında gecenin…
Çam kokusu, kozalak…
Her an sade bir düş,
Yanaklarında sevmenin.
Yokluğun yazılıyor varak varak.

Bir kuş düştü gökten kanatsız;
Ayın piposundan bir parça kor.
Gerisin geri gider ayak,
Her adımda bir mayın,
Sensizlik mi; işte o pek zor.
Bir nüsha hüzün defterimin son sayfasında;
Kurak yarınım, umudum çorak…

Rüzgar içmeli son çare ,
Dalgalar devşirmeli,
Yarım yamalak.
Sandığından çıkarmalı İsrafil’in surunu,
Oysaki göğsünde ıstırap çekmeye razıydım
Elekten geçirilmemiş abartımdın oysaki,
Ve çaresiz çabam.
Bir tek ölüm çözecek gibi ,
Bu aman vermez sorunu,
Son bir hamle… em acılarımı tabut!
Köpük kadar ak ve toprak…
YUSUF GÖKBAKAN