Son Nefesin Leylâ'sı Şiiri - Kara Çocuk 2

Unutmak mı? Asla, Leylâ…
Adın, kalbimin susmayan çığlığına kazındı.
Ayrılık dediğin yolları ayırır belki,
Ama ben seni ömrümün kanayan yarasında saklıyorum.

Ben seni gelip geçici bir heves için değil,
Ölene dek yanacak bir ateş için sevdim.
Dünya ellerimizi koparsa da,
Her duamda, her gecemde senin adın var.

Ve vakti gelip gözlerim kapandığında,
Son nefesim dudaklarımdan yanık bir mühür gibi dökülecek:

“Leylâ…
İsimsiz bir şehid mezarımda, taş yerine adını taşıyan son hecesin.”