Son Mektup Şiiri - Yılmaz Kurucan

Bu sana yazdığım son mektup,
Terk ediyorum kalbini, ıslak gözlerimin eşliğinde.
Şehrin üstüne çökmüş karanlık, boğazda sis,
Sana bir veda borcum vardı, işte burada.

Bir vapur kalkar gibi şimdi, sessizce çekip gidiyorum,
Hiç dönüp arkama bakmadan.
Martılar bile sustu, anladı halimi;
Ayrılığın soğuk eli tuttu artık yakanı.

Ne bir şiir kaldı içimde sana yazılacak,
Ne de bir türkü dudaklarımda söylenecek.
Basit bir veda bu, hani kahve içer gibi sıradan,
Öylece bitti işte, hiç beklenmedik bir anda.

Varsın olsun, bir gün unutulur bu acı,
Deniz çarpar kayalara, unutur dalgalarını.
Ben de seni unuturum, tıpkı yağmurun toprağı silişi gibi,
Sadece bir iz kalır, derinde, görünmez bir yara.