Son Mektup Şiiri - Zafer Ekin Karabay

Hani, hayatın neresinden dönülse kârdır dizesi var ya Nilgün’ün, canım benim, ben yaşamın neresinden döneceğimi çoktan belirlemiştim. Nilgün Marmara’nın 29 yaşında, S. Plath’in şubat ayında intihar etmesi, benim de 29. yaşımın 29 şubatında intihar etmemi gerektirmezdi. Ama mademki yaşamda kalmaya kendimi ikna edemiyordum, o zaman bir tarih belirlemeliydim ve 29. yaşımın 29 şubatını seçtim.

Bu yüzden Şubatta Saklambaç’a bir yığın başka sırla birlikte intihar edeceğim tarihi de gizlemiştim. Ne var ki, kitabımı bir türlü bastıramadım (O kitabı görmeden ölmek bana nasıl acı veriyor bilemezsiniz.) Ama şimdi, yaşamımın bu ayrım noktasında hiçbir yerde huzur bulamadığıma göre bu tarihi bekleyecek gücüm de kalmadı. Hem Zebercet de belirlediği tarihten önce intihar etmemiş miydi? (Kim bilir belki kendimle barışabilseydim.)

Yerleşik yabancıydım her yere Metin abi. Sen yanarak öldün ve ben ne yangınlar geçirdim sana ulaşabilmek için.

Daha ne kadar dayanabilirdim, herkesin bir başkasının acısı pahasına mutlu olduğu yaşama?

Tüm arkadaşlarımı ve sevgilim Meral’i çok seviyorum.

Beni affedin.

Not: Bunu Kül’de yayınlarsanız sevinirim. Nasıl sevineceksem? (Bu da hâlâ yaşamak istediğimi mi gösteriyor nedir?)

13 Eylül 2002

(Şairin intihar ettiği gün yazdığı mektup)