Bir avuç toprak bir yığın insan
kendime benzetirim toprağı
toprak kendine benzetir beni
belli ki kırgınlık var aramızda
gökteki yıldızlara vurgunum
yerdeki toprağı ezip geçerim
intikamlar demlenmek üzere
etrafımdakiler serilmiş yere
son kurban ben miyim?
Kayıt Tarihi : 28.5.2025 15:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!