Son İlk Bahar Şiiri - Serkan Uçar

İlk, bahar aldı kışımı,
Yüreğine cemre düşmüş tazecik,
Yeşil gözlü,
Cıvıl cıvıl, bir bahar.
Güneşi avuçlarına doldurup,
Ilık ılık, üfledi dudağıma,
Karlarım eridi,
Buzlarım çözüldü,
Bir nehir bereketiyle aktım toprağın bağrına,
Kana kana, hayat sundum,
Can sundum.
Yeşillendi toprak,
Dal verdi filiz,
Yedisinde,
Ellisinde insanlar,
Çiçek tarlalarında koşuştular,
Hepsi birer çocuktular,
Baharın şen çocukları.

Ben ki, koynuma aldığım rüzgar kadar asiydim,
Ben ki, kardan adamların o sert efendisiydim.
Bir bahar ki, beni dize getirdi,
Ellerimden tutup yaza getirdi.
Bir bahar ki, ilk bahar hayatımda,
Bir bahar ki son baharım olacak.
Ömrümce yaşayacağım son bahar.