Başlığa aldanmayın, daha neler yazacağım neler...
... Belki de... Belki de bu yazdığım son şeylerdir farkında olmadan.
Sanki intihar edecekmişçesine, öleceğimi görmüşçesine hatta artık hayatımı bitirmişçesine bekliyorum ölümü...
Son dediğin ölüm değildir ama...
Ne sen ne ben buna inanabiliriz yaşadıklarımızdan sonra, keşke farklı düşünceler ve muhteşemlikler adapte edilseydi ruhumuza fakat biz bunları gördük bunları yaşayacağımıza inanıyoruz.
Her şeye rağmen ben, yine de bu duvarlarla çevrili etrafımızı parçalayıp, özgürlükle yapabileceklerimizi ve yaşayabileceklerimizi seçebilmemiz için uğraşıyorum.
Zahmetli, bir o kadar da yorucu.
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta