Son harf Şiiri - Mahmut Hepvarol

yağmur vuruyor pencereme,
buğulu camda damlalar, bir bir süzülüyor
parmak uçlarımla, ismini yazıyorum,
son harfini yazacağım anda,
aklıma bakışların düşüyor,
gözlerim kapanıyor,
hayal mi gerçek mi bilmeden,
seni görüyorum,saçlarını kokluyorum,
avuçlarını öpüyorum,
ve birden gök gürüldüyor,
her yanım karanlık oluyor,
zifiri karanlık, ıssız,
karanlık bir sokakta buluyorum,kendimi..

gözlerimi açıyorum, yağmur damlaları,
bir bir göz bebeklerime çarpıyor,
yavaş yavaş yürüyorum,
her adımda, asırlar geçiyor sanki,
ne oluyor bana? derken...
attığım adımlarda,
gidişinin ayak izlerini, görüyorum,
sanki; sırat köprüsü ayaklarımın altında
korku, heyecan, acı, ızdarapla,
başımı göğe kaldırıyorum,
delicesine bir yağmur damlası,
aşkı olan, gökyüzünden koparcasına,
koynuma düşüyor, sol tarafıma doğru,
başımı eğiyorum, derim kanıyor,
kanayan derimden süzülen yağmur damlası
Aşkından büyüğüne, kavuşurcasına,
kalbime düşüyor...

irkiliyorum, hayalmi gerçekmi,
düşünmeye başlıyorum,
sol kolumda bir sıcaklık,
yağmur damlası kolumda,
içinde kalbim,kalbimin içinde sen...
yavaş yavaş yürüyoruz...
giden SEN, kolumda, bana ne oluyor?
derken, gök tekrar gürlüyor...
kıyamet kopuyor sanki...
korkarak başımı yine göğe kaldırıyorum,
gökyüzü ağlıyordu, her yağmur damlası
içinde kalbim,kalbimin içinde SEN
hızlıca koluma bakıyorum,
kolumdaki damla yok,
içindeki kalp, sen yoksun...
bedenimde kalp atışım, yok!
fakat; nefes alabiliyorum, korkuyorum...

Allahım kurtar beni diye,
avaz avaz bağırıyorum...
işte tam o anda, kendime geliyorum...
kaldığım yerdeyim,penceremde...
parmak uçlarım isminin son harfinde,
pencereme yazdığım ismin tek gerçeğim!
sen ise sadece HAYALDİN...