Son Günlerim Şiiri - Zafer Özkay

Artık son günlerimi yaşıyorum,
Biliyor musun? bundan sonra,
Günüm, güneşim doğmayacak,
Yıldızlar ışık saçmayacak,
Gün bir daha batmayacak,
Bir birimizden habersiz yaşıyoruz,
Ama sen benim yaşayıp yaşamadığımı,
Bilmeyeceksin.

Son günlerimi yaşıyorum,
Senden iyi ve kötü şey öğrendim,
Bir adam gibi sevmeyi,
İkincisi bir alçak gibi sırttan vurmayı,
Sende gördüm,
Önce seviyorum diyordum şimdi,
Lanet ediyorum.

Bir daha güneş doğmayacak,
Penceremde güller açılmayacak,
Ağaçlar yapraklarını dökecek,
Çiçekler vazolarda birer birer solacak,
Bir gün benden sana beklemediğin anda
Haber gelecek.

Dostlarım diyecekler ki,
O gitti buraları terk etti,
Karamandan gitti diyecekler,
Bir gün benden sana beklemediğin anda,
Haber gelecek dostlarım senden hesap soracak,
Altın kalpli dostumuza nasıl kıydın,
Onu nasıl kara toprağa koydun,
Hep seni suçlayacaklar ama iş işten geçmiş olacak.

Son gülerimi yaşıyorum,
Aslında vedalaşmak istemiyorum,
Ama yinede hoşça kal diyorum herkese,
Gidiyorum buralardan gidiyorum,
Karamandan gidiyorum.

Hoşça kal anne, hoşça kal baba,
Hoşça kal abi, hoşça kal okulum,
Hoşça kal kardeşlerim, hoşça kal akrabalarım,
Arkadaşlarım ve dostlarım hoş çakalın,
Hoşça kalın yar diye bildiklerim insanlar,
Hoş çakalın insanlar, şiirlerim, şarkılarım,
Hoşça kal çakmağım, tabakam sigaram.

Hoş çakalın gidiyorum,
Beni tanıyan herkese sesleniyorum,
Herkesin gideceği yere gidiyorum,
Yıldızlar ülkesine gidiyorum,
Bir daha dönmemek üzere gidiyorum.

Son günlerimi yaşıyorum,
Herkes gibi her fani gibi,
Benimde yastığım taştan,
Yorganım toprak olacak,
Yağmurum ise göz yaşarlınız.

Son günlerimi yaşıyorum,
Artık elveda, gidiyorum,
Keşke son bir defa sarılabilseydim boynuna.
Son gülerimi yaşıyorum,
Ayrılık vakti geliyor, kendimi sonsuz bir boşluğa
Bırakıyorum.

Son günlerimi yaşıyorum,
Arkamdan ağlamayın,
Yoksa gücenirim, bana bol bol dua edin,
Anılarla yaşatın,
Şiirlerimle yaşatın beni,
Son günlerimi yaşıyorum,
Son günlerimi.

12 ARALIK 2004 Karaman