Son Günler Şiiri - Anıl Özkaya

Yarım kalmış yazılar, kaderi belki mutlu sonlar
Beynimin bir köşesinde duran, üstü tozlu anılar
Yarım kalmış dostluklar, parçalanmış hayatlar
Hatırlanmayı bekleyen o eski, güzel şarkılar

Artık yakmaz canımı, mazinin kederli anıları
Uzakta kaldı, kısa şortlu çocukluk hatıraları
Geri getirmek imkansız, toprağa giren insanları
Nefes alanlar, elbet bir gün unutacak mı onları?

İlk nefes gözden uzaklaşır, giderek hızlanır
Yaşlı adamın kahkahası, bir çocuğu anımsatır
Hayat dolu ruhlar, eski bedenlerde hapis kalır
Son nefes bir selam çakar, Azrail pek sabırsızdır

Yaşadıkça fark edilir ki sorgulamak anlamsız
Bir anlam arama uğraşı tamamen faydasız
Hafıza yollarında gezinmek bir hayli tatsız
Karşıma çıkan simalar bırakmaz ızdırapsız

Zamanla alışmak, mecburiyetin bir yansıması
Var olmayan çarelerin yerini doldurma çabası
Bu kadar mı zordur insanlarca anlaşılması?
Ölüm, hayat albümünün en muhteşem parçası!