Son gülüm değildi benim, koklayamadığım ilk gülümdü,
Öylesine özlemiştim, sesini duymak özgürlüğümdü,
Oysa ben öyle hasrettim, onunla bir defa konuşmaya,
Kalbim duracak sanmıştım, sanki benim için düğünümdü,
Nihayet buldum izini, benden oldukça uzaklardaydı,
Telefona sarılmışım, zannettim ki benim yanımdaydı,
Gül uzaktan koklanır mı, görüntüsü de yoktu karşımda,
Eski günleri düşündüm, bana sanki daha dün gibiydi,
Ürkektim ve korkuyordum, ne diyecekti bana acaba,
Mesafe koymuştu baktım, sanki konuşuyordum duvara,
Leylanın mecnunu idim, döndüm yıkılmış olan dünyama.
Kayıt Tarihi : 23.2.2010 11:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Son gülüm değildi benim, koklayamadığım ilk gülümdü, Oysa ben öyle hasrettim, onunla bir defa konuşmaya, Nihayet buldum izini, benden oldukça uzaklardaydı, Gül uzaktan koklanır mı, görüntüsü de yoktu karşımda, Ürkektim ve korkuyordum, ne diyecekti bana acaba, Leyla’nın mecnunu idim, döndüm yıkılmış olan dünyama. Öylesine özlemiştim, sesini duymak özgürlüğümdü, Kalbim duracak sanmıştım, sanki benim için düğünümdü, Telefona sarılmışım, zannettim ki benim yanımdaydı, Eski günleri düşündüm, bana sanki daha dün gibiydi, Mesafe koymuştu baktım, sanki konuşuyordum duvara,
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!