Son Gece (15 Mart) Şiiri - Abdullah Sarlık

.................. ..................
.................. ..................
.................. ..................
.................. ..................
.................. ..................
.................. ..................
.................. ..................
.................. ..................
.................. ..................

İşte o kadar...
Anlatamıyorum.
Ne kağıt anlayabiliyor
dilimden.
Ne kalem anlatabiliyor
elimden.

Ben, bana dem vuruyor ,
Benden.
Bu "ben'i " ikimizde biliyor
Eskilerden.

Hani var ya ;
"Bak , bu ben olan ben ,
bu da sen olan ben "
İşte bu , o ben.
Sen olan ben.

Şimdi, ne sen varsın,
Ne de ben.
Ama içimde ne ben yokum
Ne de ben.

Biliyorum.
Ve hissediyorum ki ;
Sen de hissediyorsun.
Hâlâ herşeyi...

Sen , benimle yandın,
Benleştin.
Ben , seninle yandım,
Senleştim.

Bu sebepten kopamayış ,
Seni anılar kolisinde ,
Tavan arasına atamayış.
Yarınlara ayırdım öz evimde.

Son gece sonumuz ,
Her sabah başımız,
Olsun bize.
Gerekirse
Her gün bitsin ama
Her sabah başlasın yine.
Her neyse...