Son Durak Şiiri - Erbil Pozam

Gençliğin ateşi damarlarımda
Akarken her günüm bir maceraydı.
Duygular tutkulu, zihnim sarhoşken,
Tattığım hayatın buruk tadıydı.

Gönlüm bir serseri, ben bir serseri,
Yorulmak bilmeden gezer dururdum.
Aşk şarabı diye yeşil zehiri
Bin çeşit testiden içer dururdum.

Bu engelli koşu beni yormuşken,
Aşk dediğim çilem artık dolmuşken,
Yeşilin zehriyle kanım donmuşken,
Artık takatim yok, öldüm diyordum.

Şükür ki o anda karşımda buldum,
Beyazlar içinde nazik periyi
Sunduğu şey sanki şarap değil de;
Bembeyaz: süt gibi; ana şevkati...

Nehirler yol alıp göle akarmış,
Fırtına dinince, bulut kalkarmış,
İnsan da uslanıp dize gelince,
Huzuru bulacak bir yer ararmış...