Son Durak Şiiri - Ömer Akçayır

Son durak Nazlım, bu son durak,
Tepede efil efil rüzgâr,
Gözlerde sel, dudaklarda kurak,
Son hatıran var yanımda,
İşte bu, son durak...

Birden yüze saydım,
Yüzden bire,
Bir Nazlı'yı sen sandım.
Ateş yuttum birden bire,
Sabrı seninle yaşamasaydım,
Sayar mıydım binden bire?

Doldu boşaldı iki yamacım,
Bu vakit olsun dönüşün,
Lütfen bu vakit canım.
Hayr olsun akıbetim, hayr olsun yarınım,
Dumura uğradı beynim, dondu kanım...

Kaç kez ezdi hatıranı tekerler?
Kaç kez bezdi canından bu kemter?
Ben bir katre vefasızlık bilmezken,
Seza mı,Nazlı’m bana bu dertler?

Onca kalabalık var durakta,
Sen hala yoksun, kokun taa ırakta,
Bırak artık İzmir'i, bırak da,
Nihayet bulsun arzularım,
Arzularım, bu son durakta...