Son dem bu... Şiiri - Murat Ülkü

Dertli türküler çalar içimde bu gece,
Yazmakla bitmez, anlatılmaz ki hece.
Yüreğim kara kaplı defter, her satırı yara,
Dertler bitmez, çile desen dizilmiş sıra sıra.

Görseydi o gözler, gözler sevgi dolu,
Açardı yürekler, Aşka sevdaya o yolu.
Ene değil, ruha yüreğe dokunsa eller,
Kin nefret değil, aşk şakışa bülbüller.

Kanıyor içimde, biçare derin yaram,
Canım oğlum bile kızıp, beni kınarken
Of! Off sessiz feryatlar, sarar her yanı,
Her yerden bir yara, neyleyim bu canı?

Yüz çevirmişim şimdi, zehirli söze,
Bakamıyorum artık, kin dolu göze.
Yürüyorum işte, iyilikle güzellikle,
Bu hüzünlü yol, gönle şifadır belki de...

Kim bakar ki artık, gözlerden özlere?
Kim sever ki böyle, hesapsız delice?
Görselerdi ruhu, ve saklı gizli sevdayı,
Bu akşamı, şu anki halimi anlarlardı belki.

Yüreğimde bir sızı, dinmez bir ağrı,
Hayat bir şiir, her kıtanın yüreği dağlı.
Affet beni dünya, daha yaşatmaz bu acı,
Kırık, suskun bir kalp işte, duyulmaz ağıtı...

Gölgesiz bir ömür, sessiz sükut ile,
Yazgım bu benim, kederle ve kasvetle.
Ne bahar görürüm, ne de gün ışığı,
Yalnızlık dostum, yüreğim hüznün beşiği.

Son dem bu artık, tükeniyor nefes,
Umutlar solmuş, yok artık icimde heves.
Bırakın beni, bırakın artık kendi halime,
Bu şiir değil son sözüm, geldik ömrün bitimime.