Son Delikanlı Şiiri - Sinan Özgezer

Ben guney doğuluyum ben köy çocuğu toprak insanıyım
Ben insanlığımla insan gerçeklerin doğruluğun mertliğin Tiryakisiyim arkadaş tiryakisiyim.benim kitabımda yalan dolan yok Benim kitabımda iki yüzlü kahpelik şerefsizlik yok
Benim kitabımda dürüstlük var asla ama asla hayınlık yok…

Ben namus ve şerefim için yaşarım ben gururum ve unurum için
Engel tanımam gözümü kıpmadan dünyayı yakıp yıkarım
Ve bu sözlerimi insan olmayan insanlara namusa haysiyete değil Dinine imanına değil arkadaş allahsızca paraya tapanlara insanları hor görüp Köle gibi çalıştıranlara köle gibi satanlara yazarım işte yazarım arkadaş.

Bu duygularım örnek olsun bu sözlerim ibret olsun dünyada Yaşayan tüm diktatör zalim ve de zülümkar insanlara
İşte ben arkadaş ben böyle birisiyim gariplerin sesi ezilen o İnsanların dosttuyum arkadaş dosttuyum
Yolsuzluk nedir haram nedir bilmeyen helal ekmeğin peşinden Koşup şerefiyle çalışan o dürüst insanların şairiyim ben arkadaş.

Ben insanları sevdim ben insanlığı sevdim ben dürüstlüğü kardeşliği Sevdim hayatım boyunca hiç kimseyi kırmadım ve de üzmedim Küçüklere sevgi büyüklere ise her zaman saygıyla eğildim ayak Altında dolaşan bir karıncayı bile incitmedim ve de ezmedim İnsanlığım için savaştım ekmeğim için savaştım haram nedir Yolsuzluk nedir bilmedim arkadaş bilmedim…

Ve beni değiştirmek istediler sede ben değişmedim kendime kutsal Ettiğim bu yoluma uslanmadan ve de bıkmadan devam ettim
Ve kanı beş para etmez insanlığı bilmez zalimlere kütülere ve de Şerefsizlere göğüs gelip boyun eğmedim kendimi ezmedim Sevenlerimi sevdiklerimi ezdirmedim arkadaş ezdirmedim ve o Rajon yapan o kafa kesen o kan emici yarasalara çakal karşıyım Çünkü ben kendimi bildim bileli küçükleri ezip geçtiği o namert Büyüklere karşıyım ben arkadaş,işte ben böyle birisiyim gariplerin Sesi ezilen o insanların şairiyim, ben bu kahpe zamanın ben bu Kalleş devrin son delikanlısiyim arkadaş son delikanlısiyim.

Kaderin oyununa cilvesine boyun eğip hep ezilen
Hayatları boyunca sıcak bir yuva sıcak bir aş görmeyen
Yırtık elbiselerle yamalı ayakabı larla sokaklarda yatıp kalkıp yarı Aç yarı tok çaresizce başı boş gezen ve insanların görüpte Görmemezlikten gelen hayatları boyunca hep ağladıkları için Gülmek nedir huzur nedir allahım hiç ama hiç bilmeyen
İşte ben o sürünen insanların arkadaşıyım arkadaş.

Garipleri hor görüp acımasızca yerlerden yerlere vuranlara
Duygusuzca kalpleri kırıp kendi menfaatleri için
Bir oyuncak misali insanların hayatlarıyla oynayanlara geleni gideni Kandırıp hiç utanmadan allahım utanmadan sonra bir kenara Atanlara hayınca kalleşçe vuran ve de vurduranlara kendilerini Ölümsüz zannedip kana susamış leş kargalar gibi
Güçsüzlerin malına gasp edip çakallar gibi cirit atanlara
İşte ben arkadaş ben onlara karşıyım.

Yürekleri duygusuz ağlamak nedir acımak nedir bilmeyenlere
Her gün oltasiyla bir gariban bir yoksul bekleyenlere
İnsanlıktan uzak iyiliklerden uzak hep tilki gibi kafalarında Düzenbazlık yolsuzluk dolaşan o kalpleri taş kesilmiş
O namert zalimlere kendinden üstün kandinden büyük Görmeyenlere işte ben onlara karşıyım arkadaş.

Sevgiye saygıya değil be değil paraya tapanalara
Gününü gün edip utanmadan allahım utanmadan
Her gün insafsızca kalleşçe bir can yakanlara
Gelene gidene namusunu peşkeş çekip şerefini beş paraya
Beş kuruşa satanlara,hiç bir şey olmamış gibi yan gelip yatanlara
İşte ben o pezevenklere karşıyım arkadaş.

Ben mertliği sevgiyi vede saygıyı bilenler için,Ben nasırlı ellriyle Sevkatle okşayanlar için ölürüm ve de gözümü kırpmadan Öldürürüm ya sen arkadaş sen bunlar için ölürmüsün,İşte ben böyle Birisiyim doğunun baba yeri Mardinliyim gariplerin sesi ezilen o İnsanların şairiyimben arkadaş,Ben bu kahpe zamanın ben bu kalleş Devrin son delikanlısıyım arkadaş son delikanlısıyım.