Son Bir Umut Şiiri - Ahmet Yusuf Güç

Esen rüzgarlar geçmişe götürürken beni de beraberinde
Yavaştan bir uğultu koptu sağır olmuş gönüllerde
Buraya ait değilsin diye haykırdı karanlık ahalisi
Meçhul bir cinayete kurban gitmiş içlerinden birisi
Amâ bir ihtiyar belirdi amaçsızca toplanmış kalabalık arasından
Kalbi okunabilirdi dipsiz kuyu misali gözlerinden
Yerde yatan ceset dahi daha sıcaktı yüreğimden
İhtiyar ağzını açmadan sordu kaç ceset daha getirdin beraberinde
Yahut kaç ceset bekliyor geldiğin yerde
Seninle gelmeyen vicdanın nerede
Yahut onu da mı boğazladın alev misali gözlerinde
Söze girdim ihtiyarın peşinde
Yerde yatan ceset beraberimde getirdiğim vicdanım
Çok bekledi son bir umut yaşamak için ama gelmedi beklediği yardım
Bir yanım eksik o öldükten sonra yalnız kaldım
Yaşayan her bedende bir ömür onu aradım
Ya sen ihtiyar sen doğuştan mı kör kaldın