Kırmızı Mont Şiiri - Ahmet Yusuf Güç

Tren istasyona yaklaşırken herkes ayaklandı
Kiminin umudu vardı içinde
Kiminin sevdiği
Kiminin hiç kimsesi
Benim misal kimsem yoktur gelen trende
Ben beklemeyi severim
İnsanların kavuşmalarını izlerim
Bazı kavuşmalar vardır yarım bırakılan
Bazısı hiç tam olmayacak olan
Bazısı da seni hatırlatır bana
Kırmızı bir montun vardı onu hatırlatır
Geçen gün aklıma geldin
Ben yine seni düşledim
Sonra fark ettim
Üstünde yine kırmızı montun
Dikkat ettim de
Ben hiç kırmızı mont görmemişim sana kadar
Ben hiç kırmızıyı bilmemişim
Kırmızı bu kadar güzel miymiş
Fark etmemişim
Yeni umutlar yüklenip tren gidince
Bende döndüm evime
Giden trenle seni de uğurladım
Üstünde kırmızı montun
Sonra ben hiç kırmızı görmedim
Belki de seninle gitmiştir o da
Çok bir şey de kalmadı senden bana
Kulağımda biraz sesin
Ciğerlerimde bir nefes sevgin
Birkaç da resmin
Bir tanesi cüzdanımda
Üstünde yine kırmızı montun