Son Bahar Şiiri - Mehmet Çiçek

SON BAHAR
Bitmeyen bir mazi yatar benliğimde.
Ayrılık kök salmış bedenimde
Esen hüzün rüzgârları. Viranemde,
Bir hançer gibi saplanır yüreğime.

Güneş solmuş gözlerime.
Yıldızlar bitkin düşmüş ellerimde.
Dağlar yıkılmış nefesim ile.
Boynunu bükmüş çiçekler sitemim ile.

Yıllarım aktı bir su gibi penceremde.
Anılarım savruldu rüzgârın sesi ile.
Denizler kurudu acılarım ile.
Yok oldu Umut limanlarım
Dalgaların sertçe okşayışı ile.

Açmaz oldu dalında çiçek, ağaçlar
Gülmez oldu mazinin güzeli martılar.
Ruhumun parçası ay ışığı
Söner oldu parıltısı semada