Soma Şiiri - Murat İres

Maden ocağındayım
ak güvercinler
kanat çıpar kipiklerimde
Onbeş
on dokuz arası
ölümüm tartışılır
yaşımla
Çocukluğumun misketleri
takılır gözüme
Sen dudaklarında
öfkenle söylenirsin
bir aşağı
bir yukarı
Lokmalarımızda ak ekmek
bir baş soğan
ve kara zeytin
karasında solur
kara kömürün
gün yoksunu iken ben
Anam acısında serkeş
babam ağırbaşlı
karşılar ölümümü.
Yasım tutulur
üç gün
üç gece
devletçe!
Ve sonra
çalsın sazlar
ve yine yeniden
birkaç sayfalık
dosya kağıdında kalır
el emeğim
göz nurum
titrek parmak uçlarımdan
açlığıma karşılık.
Çığlık
çığlığa kömür galerileri
dikey
yatay.
Şaşı bakar
kömürün efendisi
bay patron
vay babam vay!
şey
"pardon!"
diyecektim ölümüme!
Efendi suskun
yok hayır
suskun değil yorgun
değil
değil
zamanı yok bize ayıracak!
Durmaz
dilim argo yakıştırmamla
kına yaktırır kıçına.
Desteği
polis copu
tazyikli su
toması ile.
İki büklüm bedenim
Diklenir
hakkımda verilmiş fetvaya
"hadi hadi!"
neyse ki ölüm
Tanrı emri!
daha ne diyeyim
daha ne?
Bırakmış
Anadolu'nun anladığım dilini
memleketin en bakanı
"bu işin fıtratın da var"
diye!
söz eder olmuş
utanmadan.
Tesellimiz olur
"vah!"
bizim.
Vay vay bize.
Acının tanımı yok
her yanımız eş
her yanımız dost
kadınım
çocuğum.
Anamın çığlığı
yavuklu çığlığına
karışmış iken
terim
lokmalarınızda
tuza bulaşır.
Ben
oda sıcaklığınızım
yaşayabileceğiniz.
Reklam panoları
Vurgun
soygun
ve talanların
dahası
dahası mı?
Gözaşlarınızda avutur
bebeği Sindi'sini
kız çocuğu
erkeğine
çember çevirtir
metropol züppeliğinden uzak
kıyısında
maden ocağının.
Şimdi diyorum
duyabilir mi
yüreği sağırlar!
Ekmek derdi
başa bela diye
kim çeker ki
a canım
kim?
Rızkı veren Rabbim mi?
o her şeye kadir
neden se
ki yine
patron yanlısı şu sıralar
hoş dünün
farkı da yok
bu günden ya!
"Tanrı bir!"
duymuyor çoğunu nedense!
Zekat çeşme
Şimdilerde
dünden kalma adı ile medrese
hayır işleri
vesaire ile
cennet kaplarına dayanır
vizesiz
çok paralı yine.
Maden ocağındayım
ak güvercinler
kanat çırpar kirpiklerimde.