Yıl 1980 onun adı Can’dı.
Hatıralarımın arasında hep canlı kalmayı başardı.
Evlerini bizim lojman duvarları bölerdi.
Geceye bir tek rugan ayakkabısının sesi düşerdi
Dudaklarındaki tebessümü bıyıkları gizlerdi.
Onu herkes severdi, ama o en çok beni…
Birde, birde Aysu ablayı severdi esmer güzeli o kızı
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta