Yusuflar-la yeşeren çöllerin içindeyim,
Belirsizlik içinde gitmiyor ayaklarım.
Meçhule doğru giden kervânın göçündeyim,
Biliyorum ansızın sönecek ocaklarım.
Karanlığın ardından sökecek şafaklarım.
Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu, bir lokma bile tatmadan
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Devamını Oku
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
şerife abla be, şiir olmasına şiir de; şu hasımlarına hellal etme hakkını işini bi daha düşün derim ben, cehennem dahi lüzumsuz değil malum... sen bilin gene :) selamlar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta