Sokaklar Doğuya Doğru Şiiri - Hamid Tatcı

Sokaklar ateş pahası
Ve cabası ateş sokakların
Çıkmak serbestse de dostum yasak
Helallik vermeyince o malum kurumlar
Alıklaşıyor gözler,
Manyetiği bozuluyor tarihsiz banka kartlarının
Alım gücü düşüyor yerli banknotların

Çürüyor insan aklı eylemsiz bir beyinde
Çapı git gide daralıyor her bir yeni körfez bahsinde

Sokaklar ateş pahası kardeşim
ve hayat doğuya doğru ucuzluyor
yaz yakıyor bozuk asfaltı ve ensemizi

Donu düşük bir bebek eskisi
Anasından mı ninesinden mi bilmem yakasını kurtarıp, 
Tıpış tıpış bir yürüyüşe çıkıyor
Doğuya doğru

Evvelki senaryolar canlanıyor
Bir yetim bağırıyor babasının yokluğundan habersiz
Dokuzluk ablası, fotoğraf denli donuk
Sokaklar yanmasın diye çıktıysa da kapıdan
Geri dönmemiş, kimse bilmiyor

Sokaklar ateş pahası
İçerim yangın yeri
Üç dakikada kül olabiliyor
Eğer küle değer biçilirse
O da bir anda hiç oluyor

Kıvılcımlar çakıyorken içimden,
Tanıdık bir ses duyuyorum
"Hiç olmanın yolu hiç olmamaktır"
Yolculuk doğuya doğru kardeşim
Doğup hiç olmak için.