Sokak Sokak İstanbul Şiiri - Ahmet Can A ...

(Bütün küfürlerimi kuşanıp
Sokak sokak geçmeliyim İstanbul’u)

Belki bir yabancı saydınız beni
Ama bilmediniz ki kimler vurdu yüreğimi
Sayın ki bir vefasız sevgiliyim evinizde
Bir beyhude serüven benimkisi
Yoksa bir yalancı şiir mi deseydim
Yok yok böyle olmuyor böyle olmayacak
Bütün yaralarımı açıp
Sokak sokak kanatmalıyım İstanbul’u

Bu mavi ışıklara kim kıydı şimdi durup dururken
Kim bilebildi ki seni bana şahit gösterebildi
Ya ölmeliyim yollarda ya da bitmeli bu hasret
Kalleşse dört yan ve ben mecnunsam bundan kime ne
Kuşkular sabah akşam beterim oldu
Hem hüznümden kanıyorsam size ne
Bütün hafızamı silip
Sokak sokak kodlamalıyım İstanbul’u

Şimşekler geçti ellerimden kimseler görmedi
Bilmedi koca şehrin falcıları bunu bilmedi
Bir milattım ben kendi kendine zehirli
Yurtsuz yuvasız kaldıysam kayıptan saymayın beni
İşte bitti her şey içimdeki çocuk da öldü işte
Bir anı sayın beni bir acı çoğaltıcı olsun adım
Bütün sırlarımı döküp
Sokak sokak ayıplamalıyım İstanbul’u

Belki bir ödevdi savrumlarda yaşamak (ki öyle oldu)
İntiharlar çoğaltıyordu her ayrılık belki bilinmiyordu
Ama çoktan ürktü o kuşlar bir dahası artık zor
Her şeyin bir sonu var çünkü her sonun bir de son sözü
Ey sevgili her yaşamak biraz da yarım değil mi
Sabrını sına ve hazır tut düşlerini
Bütün ışıklarımı toplayıp
Sokak sokak bulmaya geliyorum seni