Sokak Lambaları Şiiri - Kemal Tahir Özcan

Aklım gibi dağınık, pejmürde üstüm başım,
Gerçeğim suretimden, akıp uzaklaşıyor.
Caddeler mezar olmuş, lambalar mezar taşım,
Bu gece, bu şehirde, bir cenaze yaşıyor.

Ne giden vasıtalar, nede bir ayak sesi,
Varlığın karaltısı, yalnızlığa gömülü.
Ruhumdan parça alır, zamanın her nefesi,
Umudu parçalanan, rüyam, hayalim ölü.

Menzilini bilmeden, yürüyor ayaklarım,
Sokak lambalarının, sesini duya duya.
İçimdeki sırrı tek, onlara sayıklarım,
Sabırsızlanıyorum, dalmak için uykuya.

Bugün günlerden nedir, vakit gecenin kaçı,
Doğar mı tekrar güneş, bilmem olurmu yarın.
Hayatım bir kördüğüm, yollarım arapsaçı,
Tesellisine kaldım, sokak lambalarının.