Geceler soğuk, ürkek ve karanlık.
Titrek bir bakış, korkak bir yalnızlık.
Şaşkın, biçare, zavallı büzülmüş kâğıtların arasına,
Sıkı sıkı sarılmış kâğıtlara, ana kucağına sığınırcasına.
Yastık yapmış, kaldırım taşlarını başlarına.
Yorganmışçasına, bırakmışlar bedenlerini rüzgârın soluklarına.
Bu kez, rüzgâr sürüklemiş, yorgan saydıkları kâğıtlarını.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
