Sokak çocuğuyum Şiiri - Ali Uzun

Adımı insanlar koymuş habersiz,
Ben bir sokak çocuğuyum bilirsin.
Köprü altında doğmuşum kimsesiz,
Ben bir sokak çocuğuyum bilirsin.

Yastığım, dirseğim yakam, yorganım,
Çöpler mutfağım dır yoklarım yorgun,
Temizlik dokunur yüzüm mor solgun,
Ben bir sokak çocuğuyum bilirsin.

Irk, meçhul yol, meçhul, melez gen meçhul,
Baba, meçhul anne, meçhul ben, meçhul,
Huyum, meçhul soyum, meçhul kan, meçhul,
Ben bir sokak çocuğuyum bilirsin.

Nereye gidersem serseri derler,
Kimim kimsem olmadığın bilirler,
İnsanlar sokağa iter kovarlar,
Ben bir sokak çocuğuyum bilirsin.

Ali Uzun’um der özetle böyle,
Kalanı sen anla sen düşün söyle,
Dünyada milyonca kardeşim var ya,
Ben bir sokak çocuğuyum bilirsin.