9-10 yaşlarındaydı kaldırımda bulunduğunda,
Üstünde bir örme kazak, ayağında delik ayakkabılar, yüzünde ise sizin yüzünüzden dercesine bir gülümseme....
Görevimin ilk yıllarıydı..
Komiser Hakan'la gece devriyesindeydik.
Sonra bir anons geldi telsize Cebeci İstasyonunun karşısında kartonun altında yatan bir çocuk varmış, seslenmişler duymamış.
İşte bu hikaye Ankara'nın göbeğinde bir kaldırım köşesinde kimliksiz kalan bir reçete hasta yüreklere...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta