Gittin,
bir ömür yaşam ile
ölüm kıyısında
kıyasıya bekledim.
Çok istedim
gelmediğin herhangi bir gece
bırakmayı kendimi
o soğuk eşikten.
Şimdi 78 yaşında
kıyının hala bu tarafında
bunca zamanın nedameti
ve yaşıyor olabilmenin
düş kırıklığı içinde top(ar)lanıyorum.
Kazancım heyula ülkesinde, yitirilmiş yaşamdan arda kalan his, dimağ ve bir kız çoçuğu. Adı koyulmamis.
Oysa mana sensiz dayanılmaz bir içsanrıydı, çırpın.., derin, çığlık..
Uyanmadım, uyandırmadın, soğuğa sarılarak bıraktım kendimi ve var olmak...
Serdar TunaboyuKayıt Tarihi : 24.4.2025 00:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bekleyişi ve kaybı, zamana karşı sessiz bir direnişle şiirinize işlemişsiniz.
Her dizede, varoluşla yokluk arasındaki o ince sızı duyuluyor.
Yaşadıklarınızdan değil, yaşayamamışlıklarınızdan ağırlaşmış bir ruh hali taşıyorsunuz.
Şiiriniz, adını koyamadığınız duyguların, sesi duyulamayan çığlıkların yankısı gibi.
Böylesi bir şiir, yalnız kelimelerden değil, suskunluklardan da örülür.
Ve siz, bu suskunluğu bile anlamla doldurmuşsunuz.
Emeğinize, kaleminize sağlık. ??
TÜM YORUMLAR (2)