Soğuk Bir Işık Şiiri - Seyrani Göl

Bir yerde duruyorsun,
dokunamıyorum.
Konuşamıyoruz,
çünkü ayrı dünyaların insanıyız.
Aramızda zamanın
pas tutmuş sessizliği var.

Biliyorum,
gözlerin bana bakmasa da
ben hep o bakışın
ağırlığını taşıyorum.

Bir defterin kenarında
yarım bırakılmış bir çizgi gibiyiz;
tamamlanmayı beklerken
zamanın acımasızlığında
silinip gitmişiz.

Sana yaklaşmak,
bazen bir kış sabahında
pencereden sızan solgun ışığa
yavaşça yürümek gibi…
Hiçbir şey hissetmeden,
sadece orada,
üşüten bir ışık huzmesinin
sessizliğinde kalmak.

Ve belki de aşk,
konuşmadan anlaşmak değil;
iki yalnızlığın,
aynı sessizliğin derinliğinde
birbirine sessizce yaslanmasıdır.
S.GÖL