Sobe Şiiri - İsmail Malatya

Bir, iki, üç, dört, beş
Elliye kadar saydım
Önüm arkam
Sağım solum sobe
Dertler saklansın
Çile çektiğim günler
Benden uzaklaşsın
Kimseyi aramadan
Oyun burada bitsin
Artık ebe olmam ben
Herkes evine gitsin
Ta canıma tak etti
İninm ininm inlemek
Sanki bir yaşam tarzı
Ömür boyu gülmemek.
Bilmiyorum belki de
Dert çekmek alın yazım
Ama gücüm kalmadı
Kafa dinlemem lazım
Bunsan sonra felsefem
Her an gidere gider
Kafamın tası attı
Deli deli eserim
Sakın beni kırmayın
Hiç acımam keserim.