So(y-m)ut Şiiri - Marcus Efendi

zihnimde bir kavga var
ki
soyut ve somut
anlaşamıyor
birbirlerini boğazlayıp
savaşıyor

genelde de soyuttur
galip olan
zihnimin bir bucağında
bu
kavganın muzafferi

ben ne yapmalı
etmeli
bu kavgada soyutun kanlı elleri
somutun yerde yatan cesedi
koparır gerçeklikten
kabullenemem
oynatırım
cesedini bir kukla gibi
soyuttan gizlice
aman
görürse ne ederim

iki yiğit de lazımdır bana
ama
o soyut ki çok güçlüdür kanımca
zihnimde binbir silsile
hani
somut nerede
dedirtir
koparır beni gerçeklerden

gerçek, gerçek de
nedir bu hergele
belki sürekli muzaffer olan
bu
soyut silsile
gerçeği fısıldar da
korumaya çalışır beni
...
bilmiyorum