Şizofren Kadınım Şiiri - Debraj Siyah

Beyin hücrelerime kazıdığım tahayyüllerimin üzerine simsiyah gurüh bir acının çatlamış avuçlarından yalnızlık serpiliyor. Kasvetli ruhumda hüküm süren şizofren kadınım aşk savaşında ayrılığa rehin düştüğünden beri.

Tarumar oldu sevgi cennetim.Ateşe verildi tüm şehrim.Yağmalandı tüm mutluluğum. Kırmızıya bulandı sevgi kuşu uçurduğum göğüm.
Ruhzuz uyandı yarınlara güneşim.
Bir karanlık çöktü ıslak göbeğine yarınlarımın.
Bir sessizlik kuşandı bulutlarım.
Isatırap sardı her sokağın başını.Yanlzılığa büründü kipriğimden düşen yaşm.

Şizofren kadınım nerdesin şimdi..

Çarmıha gerdim keşkelerini kal kal kal da suskun kallar tüketirken.
Sana ulaşmaya çalışan düşlerimin kanatları kırıldı.Sana verdiğim aşkla gel.

Keş dudaklarımda kurudu ıslaklığın.Suskunluğa dikildi yasında.
Titrek sesindeki keşkeye gebeyim yine bak..!
Keşkebir periyodik bir gidiş geliş olsadıda bir nebze hasretliği dinseydi kanlı gözlerimin...