mevsim cinnet geçirmiş
fırtınaya vurmuş kendini
intihara teşebbüsten
yaşama hüküm giymiş papaz efendi
kapılarım rüzgarın uğultusundan korkmuş
delice çarpıyor
perdelerim ürkmüş
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
bireysel yalnızlıklarımız ancak böyle anlatılırdı.Kalabalıklarda anarşistçe düşünen bizlerin duygularına tercüman oldunuz.
'Kendi umutlarını,çilesini hamur gibi yoğurdu
Ebe idi metropol'de sadece kendini doğurdu '
' 2 Çekincem oldu yorum yazarken.Yorumların çoğu kaldırılmıştı.Üstelik satırlarınızda çok değer verdiğim beğeniyle okuduğum bir şairimizin dizelerini okurca okudum.Belli bir birikimi ve o yazarları aşabilecek düzeyde satırlarla karşılaşınca hepsini bir solukta okuyup bir yorum demeye dilim varmayan bir kaç satırla düşüncelerimi aktarmak istedim.Belki bu da kaldırılabilir diye düşünmekten kendimi alamadım.Şimdiye kadar okumayışıma üzülerek.sistemdeki erişilebilirlik imkanları size ve şiirlerinize ulaşmayı zor kılıyordu.Şiirlerime ilgi gösteren birini de tanımak istedim seçtiğiniz şiirlerden dolayı.Kendime fısıltılar içime seyahatler gurubundan olan şiirlerimi kaldırdığım halde sizde onlara rastlayınca kesişme noktasını buldum.
Ne Diyebilirim 'Herkes kendi çarmıhına hükümlüdür ' demiş ozan.Kutluyorum saygılarımla.Şeref Öztürk (Usta) .
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta