Şizofren aşklar Şiiri - Sabri Ceyhan

Korktuğumuz başımıza geldi.
Kaç zaman sonra bulduğumuzu kaybettik…
Canımıza can oldu, canına can olamadık, titredik üzerine.
Korkumuz yitirmekti, kaybetmede de yine en önlerde yer aldık.
Geçmezdi günümüz onsuz, sonsuzdu hayallerimiz.
Kumdan kaleler gibi yıkıldı en küçük dalgada.
O bir ışıktı,
O bir aşktı,
O bir yaşamdı,
O bir yaşanılası romandı.
Olmadı, niyeti anlamadık.
Suçladık olmayacak şeylerle,
Abarttık,
Belki de şizofrendik ikimizde…

Şiirdi benim için
Binlere değer,
Şiirdim onun için,
Sadece bir’e kadar.
Hasret kokardı,
Özlem sarardı,
Sılaydı yüreğim,
Gurbetti yaşantım.
Şarkılar onu söyler,
Gün onunla dönerdi.
Kıskanırdık selamlarımızı,
Dedim ya abarttık
Kuşku yer etti aklımızda,
Yüreğimiz kıymasa da,
En ağulu sözler çıktı dilimizden
Abarttık,
Belki de şizofrendik ikimizde…
Ve ne kaldı geriye diye bakmadık…
Özlemler kaldı,
Sözler unutuldu,
Yeminler battı,
Kaybetmeyi hak ettik,
Abarttık
Belki de şizofrendik ikimizde…