Sızıntı Şiiri - Kamil Çağlar Aksu

bir sızıntı akıp giderdi ince
karanlık gölgeleriniz bile
yıkanırken sessizce,
arınmak aptallıktı sizce!

kaçtınız..

histeriye tutulmuş benliklerinizi alıp
şizofren adımlarınızla yok saydınız
yürüyüp ayaklarınızı inkar ederek,
gafletin ucuz sırlarına kadem bastınız..

bir sızıntı silip geçerdi berrak;
yok olurdu ardınızda murdar izleriniz,
morarmış ölü ayaklarınızı unutarak
tiksinirdiniz,
vicdanlarınızda en kalıcı iniltiler duyarak
size dönüşmeyen içinizde en siz dışı
son parçanızdan,
gizlenirdiniz!

ardı ardına bekleşen darağacı umarsızlıklarına..

ağlamak yoksulluktu,
zengin gözlerinizde
yoksunluktu kalpten bakışlar.
kanatmak sefillikti kalp yaranızı,
pişmanlık içinize değsin istemezdiniz..

bilir,görürdünüz göz ardı;
bir sızıntı!
ardınızda peşi sıra,
siz hep bir adım önde yürürdünüz.
kırıldı kristal kasası,
aslınızı çürüttünüz..
arkanızda kaldı hep diriliş ve kurtuluş.
uygarlık denen kaynayan kazanın,
dibini tutturdunuz!

yalan gerçeklikler icat ettiniz haksız,
içlerinde umultular buldunuz renk renk,
işte o yöne koştunuz hesapsız,
hilafsız..
göz alıcı kırmızı halıları serilince;
terfi etmekte geç kalmadınız,
önünüze günah makamının,
içinde saklıydı başdöndüren hülyaları..
belirdi bir adım ötenizde;
bir ihtişamdı aldatan,

hayallerinizin kirli ütopyası!
bozulmuş aslınızın vahim kopyası!
sonra;
gaflet zaferlerinin sefil sarhoşluğu,
vecd ile kalkan kendi yumruklarınızdı,
acemi hırsınızın yapay gerçekliğinde..

haramdı umutlarınız,
afyonlu uykularınızda
zehirli rüyalar tattınız,
her sabah bir sara nöbetinden uyandınız,

umursamadınız!

ve
cehennemden çalınmış
ateşten gömlekleri giymekte
çekimser kalmadınız!

derinlerde akıp dururdu ince
akıp geçerdi sızım sızım,
beni vicdan yaptınız
ben bir kibritçi kızdım
içinizde kalbinizde
yaşamak için savaştım
soğuktu çok soğuk
tükendi kibritlerim
donmaktan kurtulamadım..

ömrünüz boyu aktı durdu bir sızıntı,
insanlık özünüzden..