SİZİ KÜTÜPHANEYE DAVET EDİYORUZ!
Evet hayatın ve gelişmenin anahtarı kitap; insan olmanın temel kaynağı kitap. Kitapsız hayat düşünülemez ve okumayan toplum gelişemez. Bunları biliyoruz ve hepimiz bu gerçeği görüyoruz. Ama neden okumuyoruz? İşte bunu sorgulamak ve irdelemek zorundayız.
Şüphesiz ki: "Zamanım yok okuyamıyorum" deyip geçiştirmek sorumsuzca bir cevap olur. O zaman neden insanca yaşıyamıyoruz, neden İslam'ı bir toplum olarak gelişmiyoruz diye hayıflanmaya ve denetlenmeye de hakkınız yok arkadaş. Çünkü siz insanca yaşamanın anahtarını kullanmak istemiyorsunuz!
İlk emri oku olan bir dine inandığınızı tasdik ediyorsunuz! Çok sevdiğinizi söylediğiniz bir peygamberi takip ettiğinizi vurguluyorsunuz ama, onun talimatı olan:" Beşikten mezara kadar ilim öğreniniz" buyruğunu tutmuyorsunuz. Bu bir çelişki değil midir? " Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu" ilahi buyruğunu da duymamazlıktan geliyorsunuz! Yakıştı mı şimdi bu bize?
Uzun söze ne hacet adam gibi yaşamak istiyorsanız kitaba dost, kütüphanelere arkadaş olmak zorundasınız. Var mı bunun başka lamı cimi ? Kısacası: "Kitapsız hayat kör, sağır ve dilsiz hayattır" diyoruz ve Kitabın insan hayatındaki vazgeçilmez yerini vurgulamaya çalışıyoruz.
Bu manada Yozgat İl Halk Kütüphanesi Müdürlüğü bir proje başlattı: " Okuyarak farkındalığı yakalama projesi". Zengin bir kütüphaneye, binlerce kitaba ev sahipliği yapan: Yozgat İl Halk Kütüphanesi; bu kitaplar öksüz kalmasın, çürümeye yüz tutmasın ve Yozgat insanı faydalansın diye bir çalışma başlattı: " Okuyor musunuz, kütüphaneye üye misiniz? " diye kapı kapı dolaşıp projesini anlatmaya, tanıtmaya çalışıyor; kutsal- hayırlı başlangıç için adım atmış bulunuyorlar.
Tamamını Oku
Kesin destekliyorum
ve güzel bir paylaşımdı...
ama veli niye okuyor ya da niçin okumuyor.
Bence bu sorudan daha önemli bir görevimiz var...
okumayan velinin de,
çocuğuna kitap okutmak.
veliden ziyade bunu başarmalıyız.
Almanya da Humboldt Üniversitesi ve Goethe Enstütüsü
millieğitim bakanlığı tarafından
hem desteklenen
hem de uygulanan,çok güzel projeler üretmişlerdir konuya dair..
Mesela okullarda daha 1.ci sınıflarda, her çocuğun bir kütüphane kartı,
ve bu kayıt belgesini de, okul üzerinden yani öğretmenler aracılığıyla
velilere ulaşması...Bununla birlikte en az ay da bir kez bütün sınıfın,
Kütüphaneye gitme günü olması..
Çocuğun hem kütüphaneden, kitap alma alışganlığını,
sonrasında bu kitapları geri götürmek gibi alışkanlıklarının da oluşması...
Bunu ders planına endekslemesi okulun.
Dahası haftada bir kez mesela okuma saati gibi yine bunu ders olarak
kendi çapında desteğini sunabilir.
Bu noktada biraz çocukların ihtiyaçlarına da dikkat etmek lazım haliyle.
Bu onların kendine ait, çocuğu asla oturmaya zorlamadan,
yayılarak, ya da uzanarak kitap okuya bilecekleri bölümlerin de onlara sunulması gibi.
Dahasında Kütüphanecilerin, arasıra ve bazı guruplara, tabiiki yine yaşlarına
uygun, kitap tanıtımları ve okuma günleri olmalı...hariçten.
Yine bu konu ile alakalı başka bir proje daha var, benim bulunduğum okul da uygulan.
Bu da çocuk hikayelerinin çocuklara textsiz (yani yazısız) sırf resimle,whitboard da sunumu. Ve sunumu izleyen gurubun.,Hikayeyi kendisi anlatması.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta