Siz Şiiri - Kenan Gezici

Gün ardına gizlediği ile geçip gider.
Gece gününü kaybedenlerle soğur.
Karanlıktır ay tutamaz yerini günün.
Herkes yerinde ağırdır der.
Öksüzdür yerini bulamayan.
Biter mi yolcunun yolu.
Sayarken aydınlatan direkleri.
Uzun uzadıya bırakan kimdir mesafeleri.
Kaç çille saymak gere gün batımını.
Köhnemiş akıllardan alınmışsa.
Bir adım bile sıralmanmaz ezber de kalmaz.
Yanık ağaca çaputtan bez bağlar.
Beyazların dünyası biz esmerlerin hayalinde.
Güneş doğduğunda karanlık kalır bize.
Keşke gelmeseydi aklımız sonradan başımıza.
Aldatmaca mutluluk kalırdı kapımızda.
Yaktı bizi işe yaramaz dünya.
Helva dan oysa yapmıştık tek yiyeceğimiz.
Burnumuzdan geleni göz yaşımız gizledi.
Sizi çifte sıtandartlı iki yüzlüler.
Babanızın heykelini pazarda sattınız.
İbrahim kırdı baka kalırsınız.
Aramızda dere artık nehir gibi.
Öte yakada kalmak umrunuz da değil niye.
Kıt akıl delillere oldunuz aşkınız.
Sekseni aştı yaşım.
Kirli mendile sardığınız benim.
Deniz yutar sizi dedim inanmadınız.
Sarıda buzağı olmuş ilahınız.

Kenan Gezici 27 06 2025