Absürt bir aşka kurban gitmiş antipatik bir şizoiddim senin icin.Bende hüküm sürdüğünden beri siyah umuda intihar için bağlandı dualarım.Karanlık düşlerimden sızan seni kurutmalıydım artık. Seni bende daha fazla yaşatmamalıyım, her gece siyah bir umut hücrelerimden yok olmamalı.
Badı saba gibi hic opmemistin saçımı. Gidişine ak/lanmamak icin intiharı seçtiler. Onlar şizofrendi ve kurtulmayı başardılar.
Asparagas sevgine kalın kayışlarla mahyami bağladın. Baş ucuma nigayı buhtanlari bırakarak çürümeye terk ettin.
Cusisi ahzanda hayatta kalmak icin çırpınırken, sn kahkaha atıp ağız dolusu tükürdün,fal taşı gibi açılmış çatlak gözlerime.İnıltiyi duya duya acımadan reddettn,snn icin papatya gibi açılan elimi. Üstelik tırnaklarımı tek tek kopardın acıyor mu acımıyor mu diye...
Kefeni yırtılmamış yarınlarım senli kabus dolu mazilerime miras kalcak.Yaşanmamış günlerimin hasretinde savrulurken yaşlarım.
Ruhumu kopardn bedenimden,ama ruhumun içindeki beni koparamadın.sadece ölmüş gibi yaptim ruhumda besledigim intikam icin. VE BIR GECE YARİSİ SİRA BANA DA GELECEK...
..
Kafatasımı parçalamalıyım yatay gecenin sarmalında. Beynimi kör bir jiletle açıp içindeki şeytani kadını, sol çekmecemde sakladığım kırmızı mektupların siyah satırlarına çivilemeliyim damarlarından. Cesedini hırçın, şizofren kağıtların kızıllığına gömmeliyim, sadece 7 kürek kırmızı şiir atmalıyım morarmış tırnaklarımla.
Odasında volta atan akıl hastasının, derisi yüzülmüş köpeklerin beynini dişlemesi gibi acı çekmemeliyim.Gölgesiz köhne bir sokak başında kaçıkların arasına karışıp gitmeliyim...
Silik bedenime en yakışıklı intiharı ayarlamalıyım bu gece.
Karanlığın kipriğinden şah damarımı koparıp sarp kayalıklara çarpıp parçalanmalıyım.Ruhuma dozajı attırılmış karanlık enjekte edip heyecanlanmamalıyım.Şakağından vurulmuş bir yıldız gibi kana bulamalıyım göğü.
Susturmalıyım kafamda kamyon süren kadını;
parçalamalıyım,patlatmalıyım, duvarlara yapışmalı.
Beynimdeki siyah kadına kırmızı şiirler biriktirmemeliyim artık.
..
Yine musalla taşı gibi ölüye özenmiş hayatı yaşıyor kadın.Oysa bugün onun doğum günü…
Vuslatın soluklarında doğdu, firakın ateşinde yaşlanıyor.
Yüreğinden sızan ince sızıya ağlıyor melekler son kez. Sabah olduğunda onlar da yok olmuş olacaklar.
Doğmadan önce keşfetmemişmiydi o yokluğu.Yokluğu keşfetmek s’essizliğin büyüsüdür.
Esmer bir ufukta bekleyecek esmer kadın artık melekleri. (Aslında esmer değil; Siyah kadın Onun adı.O ki siyahtan çaldı tüm tutkularını, kendini…)
En ümitsiz bir bekleyişse bu, karanlıkla esmerin dansı başlamıştır.En s’essiz dans,en s’essiz yaşam.
Mezardan ölüler de kalkıp eşlik edecek en s’essizinden dansa. Siyahım yine sessizliği yaşayacak,yaşlancak.
Siyah kadının dudaklarına damlayan kelimeler, öpücüğün dokunuşu geceye(siz burada yine aldanacaksınız meleklerde olduğu gibi) .Her damlada başka dilde soyar ruhunu gece ve esmerle başlar sevişmeye.
..
Epilepsi nöbeti geçiren satırlara çizdiğim flu yalnızlıkların siyahına dozajı attırılmış acılar enjekte edip uyuşturmaya çalışıyorum duygularımı.
Ne kadar uzaksa mutluluk, o kadar yakin acılarım şiirlerle.
Şiirsel esintiler ruhumu bilerken evrene acıların edebiyatını resmediyorum. Varsın semadan arza destan olup yağsın.
Çatlayısacı gözbe...bekleri,
kırılasıca parmakları çevirsin acının ruhunu.
Baska bir dünyanın karanlığı ile
sonsuzluğun kesiştiği noktada derinlerden gelen acı,
ebedileştirsin şiirlerleştikçe.
Islatsın kurak dudaklarını siyah kadını
..
