insan yanında kimse olmadan da yalnız başınada yaşar.
Asıl soru buna yaşamak denir mi?
Öyle zor ki güvensiz, kırık bir kalple yaşamak. Sadece nefes alıyorsun.
Bildiğin bütün duygulardan mahrumsun.
Bir hiç gibisin.
İnsan yorulduğu zaman yaslanacak bir omuz, gözyaşlarını silecek bir el arıyor.
Ben burdayım cümlesini duymak istiyorsun.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Dinimize göre, Kalp kararması hoş bir şey değil Kamile hanım. Allah, ayet-i Kerimede ancak fasıkların işledikleri günahlar yüzünden kalplerinin karardığını ifade eder ki bu gerçekten de çok vahim bir durumdur. Siz, siz olun, sakın kalbinizi karartacak amellere imza atmayın ve o özle mekanı daima Nur-u Kur'an ile aydınlatmaya gayret edin.
Hayırlı sınavlar olsun inşaallah.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta