Siyah Beyaz Bir Tebessüm Şiiri - Hatice ...

Anlatmadım,
anlatamamışım.
Sözcükler dudaklarımdan değil,
başkalarının duyabildiği kadar dökülmüş.
Yorgunluk birikir bazen,
bir ömrün sustuğu yerlerde.

Çekildim,
bütün yolların başladığı yere.
Denize bakan bir bank buldum kendime,
bütün yorgunluklar gibi.
Dalgalar unutuşu fısıldadı,
rüzgâr, hatıraları savurdu içimden.

Ve geldiler.
Kimisi yoldan, kimisi zamandan.
Bir dost, gözlerinde çocukluğumun ürkek gölgesi.
Bana uzandı bir objektif;
zaman tutuldu o anda.
Yüzümde, yıllara karşı dimdik
siyah beyaz bir tebessüm kaldı.

Şimdi sokaklarda asılıyım,
duvarlarda, köşe başlarında.
Gözlerim yürüyenleri izliyor
bir fotoğrafın içinden.
O bank değişmiş,
deniz aynı.
Ama hâlâ esen o rüzgâr,
beni bir yerlerden
sana getiriyor usulca.

Belki de sen,
anlattıklarımı da
anlatamadıklarımı da
görebiliyorsun
bir tebessümün gölgesinde.

Hatice GÜZEN