Çimento sıvadık ya düşlerimize.
İrisin aralığından,
Bakmaya kıyamazdık oysa,
Ne gökyüzünün mavisine,
Ne ağacın yeşiline.
Çimento sıvadık ya umutlarımıza,
Yüzümüzde kalan son gülümsemelerimize,
Biriktirdiğimiz küçük sevinçlerimize,
Çocuksu yanımıza.
İnsanlığımıza sıvadık sonra,
Kadir, kıymet bilirliğimize sıvadık çimentoyu.
Hatır, gönül sormalarımıza,
Bir akşam üstü yok olan merhametimize.
Nelere sıvamadık ki? Kalbimize sıvadık,
Sevgilerimize, aşklarımıza sıvadık
Biz o çimentoyu.
Artık ne sevebiliyoruz,ne de aşık olabiliyoruz.
Biz mi?Biz direniyoruz,
Çimentoya karşıyız.
Mine Yılmaz Sevinç
29.Kasım.2022
03:04
Kayıt Tarihi : 23.5.2025 22:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!