Sıtkı Özkaya Şiirleri - Şair Sıtkı Özkaya

umurumda değil mealin
post olmam dost olurum

ben artık ayak izlerini örtemem sevdiğim
göç vermiş bir köy yolunda bıraktım ayaklarımı


dirseğim lale kokusu

ben her şafak özgürlüğe türkü soyarım



ve ben ceplerimde hiç ölü kelebekleri beslemedim

ayı tutulmasından tanıdım
güneşi gülüşünden
gözlerim gece rengi
hangi poyraz kurutur dudaklarımı

her mevsim mi ustura ağzı hayat
yetmez mi temize çekmeye üşümeler

beni ilk

eser bir karayel
kalkar üç beş yaprak havaya
kuşlar uçup gider dağlara
kalır içimde öksüz kuşlar sürüsü

bir rüzgar eser
üşür kelimelerim
uçurumlarda buz keser ellerim
anlatsam da anlatamam

..ve ne zaman karanfil koksa tenin yanardı dudaklarım

terlerinde hüzün kokarken bebeklerin, biz ağlardık
anneler ağıt çekerdi tesbihlerinde

gözünü kapatınca rüzgar
ipimi bıraktı çocuklar
uçmak istiyorum bugün