Sıtkı Özkaya Şiirleri - Şair Sıtkı Özkaya

zemheriyi içmiş yasak çocuklar gibi
uçurum uçurum sen kokan boşluklar var içimde

… ki ben vurulup düştüğümde her kuşatmada
sarılıp ağlamayı severdim mesela

ne zaman
gökyüzüne baksam
kuşlar göçer
yaraları kalır bende
miladi bir türkü dillenir
ağlar leylim gözlerim

içimde sedir kokusu
yüzümde ardıç
mintanımı yırtıyor zamanın
kısıktan akınca türküler
kıstaklar oluşuyor içimde

toprağı eşeleyen çocuk
dağ başlarında ölüyorum
yıldırım çekti bedenim
kaç kez vuruldum sırtımdan
hâlâ yüreğimi yokluyor ellerim

silkelerim karanlığı uyanmaz güneş uykusundan
ay ışığı düşmez avuçlarıma