Sitemli Aşk Şiiri - Mesut Özdemir 3

SİSTEMLİ AŞK

Seni sevmek bir rastlantı değildi,
Bir bakışın tesadüf sanıldı belki,
Oysa kalbim çoktan bir plan kurmuştu,
Adım adım, sessizce, kimseye çaktırmadan.

İlk gün;
Sadece selam verdim kendime,
“Dikkat et” dedim,
Bu kalp düzensizliği sevmez,
Ama seni görünce bütün kurallar bozuldu.

Sonra tanımak geldi sıraya,
Gülüşünü ezberlemek,
Ses tonunu hafızaya almak,
Yokluğunda bile varmışsın gibi davranmayı öğrenmek…
Hepsi bir sistemin parçasıydı.

Aşka bodoslama dalmadım,
Önce alıştım sana,
Sonra özledim,
En son itiraf ettim kendime:
“Bu kadın, bu adam,
Artık hayatın ana programı.”

Seni sevmek;
Sabahları aklıma düşmenle başladı,
Geceleri susarak seni düşünmemle devam etti,
Kalbim mesai yaptı,
Duygularım fazla mesaiye kaldı.

Ne çok hesap yaptım,
Ne zaman yazsam, ne zaman sussam,
Ne kadar yaklaşsam,
Ne kadar geri dursam diye…
Aşk bile planlıydı bu hikâyede.

Ama bilmediğim bir açık vardı sistemde;
Kalp, mantığı dinlemiyor.
Ne kadar kural koyarsan koy,
Bir gülüş hepsini çökertiyor.

Sana alışmak en tehlikeli aşamaydı,
Çünkü alışınca vazgeçmek
Sistemi kapatmak gibi değil,
Hayatı durdurmak gibi oluyor.

Ben seni severken
Abartmadım, bağırmadım,
Ama içimde sessiz bir devrim oldu.
Kimse fark etmedi,
Bir ben değiştim, bir de dünya.

Gidiş ihtimalini bile
Planın içine yazdım,
Ama yokluğunun acısını
Hesaplayamadım.
Meğer bazı eksikler
Formüle sığmıyormuş.

Şimdi sorarlarsa
“Nedir bu halin?” diye,
Derim ki:
Sistemli sevdim,
Plansız yandım.

Çünkü bazı aşklar
Rastgele yaşanmaz,
Özen ister, sabır ister,
Ve en çok da
Sessizce katlanmayı…

Ben seni öyle sevdim işte;
Sistem kurarak,
Ama yıkılacağını bile bile.