Dilindeki zehir’ini, yüreğime boşalttın,
Bundan sonra, sevdim desen ne çıkar.
Hayat bitti, heves bitti, haz bitti,
Tüm dünyayı, bağışlasan ne çıkar.
Hep yük oldun, omuz’umdan inmedin,
Ne yaptımsa, değerimi bilmedin.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
